Είσ’ απ’ τα πάθη μου το πιο γλυκό μου,
παράνομή μου αγκαλιά,
σαν σταυροδρόμι με το παρελθόν μου,
στα δύο μου `χεις κόψει την καρδιά.

Η νύχτα έκρυψε πολλούς,
παράνομους κι αμαρτωλούς,
η νύχτα έκρυψε κι εμάς,
να με θυμάσαι εκεί που πας.

Είσ’ απ’ τα πάθη μου το πιο τρελό μου,
παράνομή μου επαφή,
σαν ένα ψέμα αληθινό μου,
που ένοχα ανασαίνει στη σιωπή.

Η νύχτα έκρυψε πολλούς,
παράνομους κι αμαρτωλούς,
η νύχτα έκρυψε κι εμάς,
να με θυμάσαι εκεί που πας. ( χ6 )

Η νύχτα έκρυψε πολλούς...