Είναι βαρειά, είναι βαρειά η ξενιτιά,
είναι πικρά, είναι πικρά τα ξένα,
και χάνω την αγάπη μου, αλλοίμονο σ’ εμένα.

Και θα πνίγομαι στο κλάμα
παίρνοντας δικό σου γράμμα,
παίρνοντας δικό σου γράμμα
και θα πνίγομαι στο κλάμα.

Θαλασσοπού- θαλασσοπούλια του γιαλού
εκεί στα ξέ- εκεί στα ξένα μέρη,
να πείτε χαιρετίσματα στ’ αγαπημένο ταίρι.

Και θα πνίγομαι στο κλάμα
παίρνοντας δικό σου γράμμα,
παίρνοντας δικό σου γράμμα
και θα πνίγομαι στο κλάμα.