(BDF) 20 χρόνια low bap, βρε ποιος στη χάρη μου...
Ήχοι και στίχοι βγαλμένοι απ’ το αρσενάλι μου,
μιας και τ’ όνειρο είναι της ευτυχίας το ακόνι
και το βαρύ μέσα μας η υπομονή ελαφρώνει.
Όμως, καλά και σώνει, κανείς να μη γλυτώνει.
Μα έλα που ο καπετάνιος πεθαίνει στο τιμόνι.
Λοιπόν, τι σε θυμώνει; Τι σ’ απωθεί; Τι σε τρομάζει;
Μάλλον, το ατόφιο της ζωής σε σκιάζει...
Σκιά στο πλάι μου
τα τόσα λόγια απ’ όλους για την πάρτη μου.
Γι’ αυτό οι σκέψεις μου σε γέμισαν φοβέρες,
βλέπεις απο άγριους αετούς δε βγαίνουν περιστέρες.
Σ’ αυτές τις μέρες, τις τελευταίες λεύτερες,
ευτυχώς επιλογές δεν έχω δεύτερες.
Μες τ’ αρσενάλι μου
όσο μεγάλη και να ‘ναι η πλάνη μου
σαν το κύμα που λαχταρούν να δροσιστούν οι βράχοι,
σαν τ’ αλώνι που χωρίζει το σπόρο απ’ το στάχυ,
ίδια όπως τότε μάχη, στους μύθους του βάλτου,
μόνο που τώρα κι οι εχθροί είναι αντίκρυ θανάτου.

Βρε ποιος στη χάρη μου - είμαι ένας ήλιος σε καμμένο ηλιοπέρβολο
Σκιά στο πλάι μου – μού δείχνει εκεί στο κρυμμένο πια ουρανοθέμελο
Μεγάλη η πλάνη μου - πέθανε μέσα μου το παιδί ‘κείνο τ’ ανέμελο
Μα απ’ το αρσενάλι μου - αντέχω ακόμα και στήνω γιορτάσια στο ηλιοπέρβολο

(Ramon) 20 χρόνια από τη γέννα μου, παράλληλοι δρόμοι,
μη ρωτάς ποιον θυμάμαι και ποιον αντέχω να βλέπω ακόμη.
Ας όψεται του πατέρα μου η μεγάλη καρδιά
που άφησε απείραχτα στο δέντρο και τα άρρωστα κλαδιά
Μεγάλη η πλάνη μου…
κάποιοι βολεύτηκαν στον ίσκιο που έκανε η πλάτη του,
μα τώρα στα δικά μας ολοφώτεινα γιορτάσια,
χωρίς καλάθι μείνανε όσοι κλέβανε κεράσια.
Καλά κουμάσια στο βυθό της σιωπής και της θλίψης.
Μαλάκα, να ξέρεις, δε θα μου λείψεις.
Αν θέλεις χώρο, τράβα εκεί στα ντροπιασμένα,
ήρθες μετά, και να ξέρεις, θα φύγεις πριν από μενα.
20 χρόνια low bap κι όσοι μάθανε, μάθανε.
Οι κλαψομούνηδες στη μίρλα για όσα πάθανε.
Εγώ κρατάω το hip hop στου πατέρα μου τα μάτια
και του ονείρου το βάθεμα στ’ αμέτρητα κομμάτια
και στου low bap τη μάνα και καπετάνισσα,
χρωστάω που δε λύγισα, δε τη κοπάνισα.
Μπροστά στα άνισα και τώρα απ’ το ηλιοπέρβολο
ζητάει εκδίκηση το παιδί ‘κείνο το ανέμελο

Ρε, ποιος στη χάρη μου, σκιά στο πλάι μου,
μεγάλη η πλάνη μου, μα απ’ το αρσενάλι μου...
Βρε ποιος στη χάρη μου - είμαι ένας ήλιος σε καμμένο ηλιοπέρβολο
Σκιά στο πλάι μου – μού δείχνει εκεί στο κρυμμένο πια ουρανοθέμελο
Μεγάλη η πλάνη μου - πέθανε μέσα μου το παιδί ‘κείνο τ’ ανέμελο.
Μα απ’ τ’ αρσενάλι μου - αντέχω ακόμα και στήνω γιορτάσια στο ηλιοπέρβολο.