τα παγάκια πως χτυπούν στο ποτήρι μου
γκλιν-γκλον
το κουδούνι πως βροντούν της ψυχούλας μου
ντιν-ντον
την πόρτα ανοίγει ο γέλωττας, πιο πίσω είναι το δάκρυ
κι ο μεθυσμένος έρωτας, παραφυλάει στην άκρη

τα στιχάκια πω χτυπούν τις καμπάνες μου
ντιν-ντον
και τους άγιους μου ξυπνούν στο ξωκλήσι μου
ντιν-ντον
μπροστά ειν' η συγχώρεση, πιο πίσω η αμαρτία
και στο ποτήρι πάντοτε η θεία κοινωνία

τα παγάκια πως χτυπούν στο ποτήρι μου
γκλιν-γκλον
μάντεψε ποιον προσκαλούν μες στον ύπνο μου
ντιν-ντον
καλούν τον άλλο μου εαυτό, που τα χει κοπανήσει
και έχει στόχο μακρινό, ελεύθερος να ζήσει

Τ