Όταν σε βλέπω να περνάς
και το κορμί σου να κουνάς,
με πιάνει σαν λιποθυμιά
και τρέμω σαν την καλαμιά,
με πιάνει σαν λιποθυμιά
και τρέμω σαν την καλαμιά.

Γίνουμαι κίτρινος, φλουρί
κι εσύ το βλέπεις, πονηρή,
κατηφορίζεις ροδαλή
κι όλο κουνιέσαι πιο πολύ, ώπα.

Μάγια μου `χεις κάνει, μάγια
και μου κάνεις και την άγια.

Για να σου πάρω ένα φιλί,
κοντά σου τρέχω σαν σκυλί,
μα εσύ μου κάνεις τσαχπινιές
και μπαίνεις μέσ’ στις θημωνιές,
μα εσύ μου κάνεις τσαχπινιές
και μπαίνεις μέσ’ στις θημωνιές.

Για την καΐλα μου αυτή,
που δεν μπορεί πια να κρυφτεί,
με κοροϊδεύουν, βρε Μαριώ,
ως και οι κότες στο χωριό.

Μάγια μου `χεις κάνει, μάγια
και μου κάνεις και την άγια.

Ξεροσταλιάζω στις γωνιές
κι ενώ σου στέλνω προξενιές,
εσύ λυγιέσαι σαν ιτιά
και δε μου ρίχνεις μια ματιά,
εσύ λυγιέσαι σαν ιτιά
και δε μου ρίχνεις μια ματιά.

Μα μην μου παίζεις τον κρυφτό
γιατί στο φράχτη θα κρυφτώ
και θα σ’ αρπάξω, μάνα μου, αχ,
και θα φωνάξεις, “Μπιρ Αλλάχ”.

Μάγια μου `χεις κάνει, μάγια
και μου κάνεις και την άγια.