Ήρθες ενώ δε σε περίμενα,
και με το θάμπος τσ’ ομορφιάς σου, ομορφιάς σου,
σκόρπισες όλα τα φαντάσματα,
φαντάσματα που με βασάνιζαν μακριά σου,
σκόρπισες όλα τα φαντάσματα,
φαντάσματα που με βασάνιζαν μακριά σου.

Στενάζω κι η καρδιά μου σπαρταρά
απ’ το κεντρί του πόθου λαβωμένη,
ενώ η ψυχή μου πνίγεται βαθειά
στο πέλαγο του έρωτα, ναυαγισμένη,
ενώ η ψυχή μου πνίγεται βαθειά
στο πέλαγο του έρωτα, ναυαγισμένη.

Σαν θαλασσοδαρμένο που γυρνά
και στην στεριά κοντοζυγώνει πάλι,
αχ, σώσε με, αγάπη μου εσύ, ξανά,
και δέξου με στου λιμανιού σου την αγκάλη,
αχ, σώσε με, αγάπη μου εσύ, ξανά,
στου λιμανιού σου την αγκάλη.

Στενάζω κι η καρδιά μου σπαρταρά
απ’ το κεντρί του πόθου λαβωμένη,
ενώ η ψυχή μου πνίγεται βαθειά
στο πέλαγο του έρωτα, ναυαγισμένη,
ενώ η ψυχή μου πνίγεται βαθειά
στο πέλαγο του έρωτα, ναυαγισμένη.