Η αγάπη είναι μαχαίρι
και ποτάμι μακρυνό,
δρόμος μέσ’ στο καλοκαίρι
ν’ ανεβείς στον ουρανό.

Η αγάπη είναι μια στάλα,
μια περαστική βροχή,
έχει βάσανα μεγάλα
κι όμως μοιάζει με γιορτή.

Πάντα για σένα θα λέω,
έσβησες λες κι ήσουν φλόγα
μέσ’ στο βοριά και τώρα κλαίω,
μέσ’ στο βοριά εσένα κλαίω.

Η αγάπη είναι μαχαίρι
και ποτάμι μακρυνό,
δρόμος μέσ’ στο καλοκαίρι
ν’ ανεβείς στον ουρανό.

Η αγάπη είν’ ένα κάστρο
που δεν παίρνεται ποτέ,
είναι ένα γαλάζιο άστρο
ορφανό στις αστραπές.

Η αγάπη είν’ ένα λάθος
που δεν το `σβησε κανείς,
είναι το μεγάλο πάθος
μέσ’ στην ώρα της σιωπής.

Πάντα για σένα θα λέω,
έσβησες λες κι ήσουν φλόγα
μέσ’ στο βοριά και τώρα κλαίω,
μέσ’ στο βοριά εσένα κλαίω.

Η αγάπη είν’ ένα κάστρο
που δεν παίρνεται ποτέ,
είναι ένα γαλάζιο άστρο
ορφανό στις αστραπές.