Τι κι αν πέρασα φωτιές και κύματα,
Όλα τα βήματα με οδηγούν ξανά σε σένα
Θα’ κανα τα πάντα για χατήρι σου
Από τα χείλη σου να κρατηθώ, κι ας είναι ψέμα.

Ζω για σένα με σένα τι θ’ απογίνω
Δεν το γνωρίζω μα όλες τις φωτιές θα σβήνω
Και όσα κύματα έρθουν θα τα αποφύγω
Γιατί είσαι πιο όμορφη και λαμπερή απ΄τον Ήλιο.
Σαν τον άνεμο μελτέμι και με τύλιξες
Έτσι ένιωσα όταν με πρωτοφίλησες
Και στο γαλάζιο το Αιγαίο των ματιών σου.
Για πάντα χάθηκα και την καρδιά μου νίκησες.

Τι κι αν πέρασα φωτιές και κύματα,
Όλα τα βήματα με οδηγούν ξανά σε σένα
Θα’ κανα τα πάντα για χατήρι σου
Από τα χείλη σου να κρατηθώ, κι ας είναι ψέμα.

Και στα σοκάκια του έρωτα βρεθήκαμε
Και τον εζήσαμε παρέα τον γευτήκαμε.
Πέρασε ο καιρός φουρτούνες όταν ήρθανε
Ήταν πολλές και δυνατές και δεν αργήσανε
Να μας χτυπήσουνε όμως το κράτησα.
Το τιμόνι στα δύσκολα δεν το άφησα
Για σένα μόνο για σένα που αγάπησα.
Γιατί είσαι θάλασσα και μέσα σου ναυάγησα.

Τι κι αν πέρασα φωτιές και κύματα,
Όλα τα βήματα με οδηγούν ξανά σε σένα
Θα’ κανα τα πάντα για χατήρι σου
Από τα χείλη σου να κρατηθώ, κι ας είναι ψέμα.

Γιατί είσαι η μόνη που ξεχώρισα απ'τα πλήθη
Κι αν είσαι ψέμα να γίνεις παραμύθι.
Κι αν είσαι η αλήθεια μου αν μείνεις μες τα στήθια μου
Για σένα θα γραφτούνε οι πιο ωραίοι μύθοι.
Και μπες στη βάρκα μου να φύγουμε για τ’ άπειρο
Να ταξιδέψουμε χωρίς κουπιά και αύριο.
Να μην ανησυχείς μη σκέφτεσαι τα κύματα
Όσο τα χείλη μας χαράζουνε ποιήματα.