Γεννημένος για να ζήσω ξένος
από εκείνο που ήθελες να γίνω.
Μ’ ένα δάκρυ απ’ την άλλη άκρη
μ’ αφορίζω κι ιερή σε χρίζω.

Δε γνωρίζω, χάνω ή κερδίζω
ξέρω μόνο να κεντάω το χρόνο.
Βγάζω άχτι μνήμες στο αδράχτι
χρόνια γνέθω όσα είμαι κι έχω.

Αχ τα όνειρα εγώ
τα φοράω σαν ρούχα.
Αχ μ’ αφήσανε
γυμνό οι ιδέες που `χα.

Σαν γυρίζω πάθη νανουρίζω
μα ξυπνάνε και με τυραννάνε.
Βάζω πλώρη κρύβω ένα αγόρι
στο αμπάρι, άνανδρο λιοντάρι.

Χρώμα νόστου έχει ο βρυχηθμός του
μάτια κλείνει να μην με μολύνει.
Μια πλατεία είναι η ιστορία
κι είμαι δέντρο φύτρωσα στο κέντρο.

Αχ τα όνειρα εγώ
τα φοράω σαν ρούχα.
Αχ μ’ αφήσανε
γυμνό οι ιδέες που `χα.