Γυναίκες αγαπώ που πριν χιλιάδες χρόνια ζήσαν
και τις ραντίσαν ποιητές με λόγια μεθυσμένα.
Γυναίκες που για χάρη τους τραγούδια γεννηθήκαν
κι έχουνε γίνει θρόισμα σε δέντρα ανθισμένα.

Και συ που είσαι πλάι μου, ξεγέλασμα τ’ Απρίλη,
πρόλαβες και γεφύρωσες το πριν και το μετά.

Γυναίκες αγαπώ που δεν τις έχω δει ακόμα,
γιατί κοιμούνται αγέννητες στου χρόνου το περβάζι.
Η ομορφιά τους, σα θα `ρθουν, - δε θα `μαι, μα το ξέρω-
χλoμή, σαν των ονείρων μου την ομορφιά, θα μοιάζει.

Και συ που είσαι πλάι μου, ξεγέλασμα τ’ Απρίλη,
πρόλαβες και γεφύρωσες το πριν και το μετά.