Με της νιότης την ορμή
μακριά μας οι καημοί και τα δάκρυα.
Ξεκινήσαμε κι οι δυο
για ταξίδι μακρινό ως της γης την άκρια.

Τέρμα για μας δεν έχει πια
μας σκέπασε η συννεφιά,
κάτι ωραίο χάσαμε
λάθος το δρόμο πιάσαμε.

Απ’ της μοίρας την οργή
βούλιαξε για μας η γη, παν’ τα νιάτα μας.
Κι ο πικρός ο χωρισμός
έπεσε σαν κεραυνός, αχ, μπροστά στη στράτα μας.

Τέρμα για μας δεν έχει πια
μας σκέπασε η συννεφιά,
κάτι ωραίο χάσαμε
λάθος το δρόμο πιάσαμε.