Τα δάκρυα αυτά με ξύπνησαν και είδα
στα σκοτεινά μια λάμψη, μιαν αχτίδα.
Τα δάκρυα αυτά με ξύπνησαν
και δίπλα μου σε είδα.

Κι όλο γυρνάμε στην πρώτη μας πατρίδα
και περπατάμε μες στην ερημιά.
Κι όλο διψάμε κι η όαση παγίδα
και δε χωράμε εδώ στο πουθενά.

Σ’ αυτή τη γη περαστικοί και ξένοι
πάντα γυμνοί και πάντα πεινασμένοι.
Σ’ αυτή τη γη την άγνωστη
όλοι άγνωστοι και ξένοι.

Κι όλο γυρνάμε στην πρώτη μας πατρίδα
και περπατάμε μες στην ερημιά.
Κι όλο διψάμε κι η όαση παγίδα
και δε χωράμε εδώ στο πουθενά.