Παράτησε με, δεν αντέχω θέλω να ησυχάσω
μα η καρδιά φωνάζει ότι τρέμω μη σε χάσω.
Γιατί η ψυχή μου σε ένα βάζο σε γλυκοκοιτάζει
όπως το μέλι που παγώνει και δε στάζει,
όπως το μέλι που παγώνει και δε στάζει.

Παράτησέ με θέλω όλα να είναι όπως πρώτα
να πέσει άχνη, να χιονίζει με ζεστά τα χνώτα.
Έχουν τα αισθήματα χρυσάφι, φόβο και παγιέτες
μα οι λέξεις είναι πιο βαριές, χτυπάν, πονάν σαν πέτρες
μα οι λέξεις είναι πιο βαριές, χτυπάν σαν πέτρες.

Οι μέρες που μαλώνουμε
καφές πικρός και σφαίρες,
γλυτώνω κι επιστρέφουνε
μέσα στις ζαχαριέρες.

Οι μέρες που μαλώνουμε
είναι χαμένες μέρες,
τις διώχνω μα γυρίζουνε
παλιό Δευτέρες.

Οι μέρες που μαλώνουμε
καφές πικρός και σφαίρες,
γλυτώνω και επιστρέφουνε
μέσα στις ζαχαριέρες.

Οι μέρες που μαλώνουμε
είναι χαμένες μέρες,
τις διώχνω μα γυρίζουνε
παλιό Δευτέρες, παλιό Δευτέρες.