Δυο σκιές που φεύγουνε στα σκοτεινά
κοιταζόμαστε, κανένας δεν μιλά.
σ’ ένα δρόμο που δεν έχει τελειωμό
είσαι μόνη κι είμαι μόνος μου κι εγώ.

Αν υπήρχαν λέξεις που δεν έχουν πει
μια αλλιώτικη καινούρια μουσική,
αν μπορούσα ένα τραγούδι να σου γράψω
σαν της θάλασσας τον ήχο στη σιωπή.

Θα σ' αγαπώ ως το τέλος του κόσμου
κι όταν όλα θα γίνουνε στάχτη.
Όταν η γη θα ‘ναι πύρινη σφαίρα
κι όλα χαμένα, εγώ θα σ’ αγαπώ.

Τα δυο μάτια σου σκυμμένα χαμηλά
φορτωμένα με χιλιάδες μυστικά,
γίνονται ένα με της νύχτας το σκοτάδι
και με παίρνουνε μαζί τους μακριά.

Θα σ' αγαπώ ως το τέλος του κόσμου
κι όταν όλα θα γίνουνε στάχτη.
Όταν η γη θα ‘ναι πύρινη σφαίρα
κι όλα χαμένα, εγώ θα σ’ αγαπώ.