Στη Γέφυρα των Στεναγμών
χθες συναντήθηκαν δυο ξένοι
που το παιχνίδι των λυγμών
τους ξεχωρίζει και τους δένει
και δυο αέρινες ψυχές
σ’ ένα παγκάκι είχαν καθίσει
τρομάξανε απ’ τις σκιές
της Παναγίας στο Παρίσι

Σ’ όλο τον κόσμο
τον ίδιο πόνο
κάποιοι μοιράζονται
κρυφά
άλλος ο τόπος,
ίδιος ο τρόπος
σφιχτά αγκαλιάζονται
χωρίς μιλιά

Πέφτουν σταγόνες της βροχής,
των αστεριών φέρνουν τη θλίψη
κοίτα τον Τάμεση, θαρρείς
με δάκρυα έχει πλημμυρίσει
κι αν θες εμένανε να δεις,
λίγο να σμίξουμε της φλέβας χτύπο
πίσω απ’ το Ζάππειο θα με βρεις
μονάχο άγαλμα, είμαι, στον Κήπο