Μια μέρα, βρε Σοφίτσα μου,
θα 'ρθω, στη γειτονιά σου,
να πιάσω την μαμά σου.
Γιατί έμαθα, πως πουλάς,
κι αλλού τον έρωτά σου,
που να καεί η καρδιά σου.

Σοφίτσα, κάτσε φρόνιμα,
κοντά με τη μαμά σου
και κοίτα τη δουλειά σου.
Και άλλον μην αγαπάς,
για' θα 'βρεις τον μπελά σου,
που να καεί η καρδιά σου.

Σοφίτσα, πρόσεξε καλά,
κι έλα στα λογικά σου
και γύρνα στα παλιά σου.
Να μη με βάλεις, σε μπελά,
με τα καμωματά σου,
που να καεί η καρδιά σου.