Απ’ όσα µού ‘δωσες φιλιά
Πόσα είναι που θυµάµαι
Όσα µου ‘κάναν συντροφιά
Στις νύχτες που πονάνε
Τα φύλαξα µες στην καρδιά
Ονειρεµένα βράδια
Λάθη που γίνανε σωστά
Ήλιοι µες στα σκοτάδια

Ξέχασα να ξεχνάω
Έλα και δως µου ένα φιλί
Να µάθω να γελάω
Ιδανική κι απρόσιτη
Αδάµαστη κι ωραία

Μοιάζεις µε άγρια θάλασσα
Όµορφη µα µοιραία
Υπόσχεση που δόθηκε
Σε χείλη διψασµένα
Ιούλιο και Αύγουστο
Κι άνθισε τα καµένα
Ήρθα εσένα για να βρω
Μα έχασα εµένα