Τι μου θύμισες φίλε, τι μου θύμισες
όταν είπες στην κουβέντα τ’ όνομα της.
Στην καρδιά και στο μυαλό μου μέσα ξύπνησες
όσα πέρασα και έζησα κοντά της.

Τη θυμάμαι και πονάω ακόμα
τα σημάδια μου δεν σβήνουν απ’ το σώμα.
Τη θυμάμαι απεγνωσμένα τη ζητάω
υπάρχει μέσα μου την αγαπάω.

Τι μου θύμισες φίλε, τι μου θύμισες
τη νύχτα εκείνη που με κόβει σαν μαχαίρι.
Δεν αντέχω μην ρωτάς γιατί με λύγισες
όσο μου μιλάς για ‘κεινη η καρδιά μου υποφέρει.

Τη θυμάμαι και πονάω ακόμα
τα σημάδια μου δεν σβήνουν απ’ το σώμα.
Τη θυμάμαι απεγνωσμένα τη ζητάω
υπάρχει μέσα μου την αγαπάω.