Κάθε βραδάκι με ρωτά,
για σένα ο κουμπάρος,
θα φταις εσύ γιατί πολύ,
του έχεις δώσει θάρρος.

Κουμπάρε μου, του φώναζες,
καθόσουνα κοντά του
κι αυτός μονάχος άναβε,
φωτιά μέσ' στην καρδιά του.

Και τώρα ο κουμπάρος μας,
με μένανε θυμώνει,
που δεν τον παίρνω σπίτι μου,
για να σε καμαρώνει.

Κι αν έρθει και καμιά φορά,
κρυφά να σου μιλήσει,
ούτε καφέ, γυναίκα μου,
κανείς να μη του ψήσει.

Και αν μπορέσεις να του πεις,
κουμπάρε, μη πατήσεις
ξανά μέσα στο σπίτι μου,
ούτε να μας μιλήσεις.