Μ' έκαψε, αχ Ελενάκι, το καφέ σου το σκουφάκι,
στραβά, φως μου, εσύ το βάζεις και εμένανε πειράζεις.
Ωχ, αμάν, σκανταλιάρικο, με πειράζεις, κατεργάρικο.

Πω, πω, πω, θα με πεθάνει, το σκουφί στραβά που βάνεις,
να μου ζήσεις, Ελενάκι, έλα φτιάξε το λιγάκι.
Αχ, αμάν, πόσο το λαχταρώ, το καφέ σκουφάκι να χαρώ.

Τότε μόνο θα κερδέψω, Ελενάκι, σαν σε κλέψω,
γιατί το 'βαλα γινάτι, το καφέ σκουφί στο μάτι.
Αχ, αμάν, τούτη τη φορά, θα σε κλέψω, Ελένη, φανερά.