Αυτά τα λόγια τα αγιασμένα
που ξέρεις μόνο εσύ να λες,
πέστα σε μένα, μόνο σε μένα,
ν’ ανοίξουν πάλι οι αγκαλιές.

Είμαι η γη κι είσαι το δένδρο
άπλωσε ρίζες να σταθείς,
θα τις ποτίζω με αγάπη
ποτέ σου να μη μαραθείς.

Αυτή η νύχτα είναι δικιά σου
δεν τη χαρίζω σ’ άλλη καμιά,
όαση είναι ο έρωτας σου
μες στης ζωής μου την ερημιά.

Είμαι η γη κι είσαι το δένδρο
άπλωσε ρίζες να σταθείς,
θα τις ποτίζω με αγάπη
ποτέ σου να μη μαραθείς.

Χαράζει τώρα μια άλλη μέρα
μαζί σου παίρνω τα πρωινά,
ένα τσιγάρο, ίδιο αέρα
κι ο ήλιος σκάει απ’ τα βουνά.

Είμαι η γη κι είσαι το δένδρο
άπλωσε ρίζες να σταθείς,
θα τις ποτίζω με αγάπη
ποτέ σου να μη μαραθείς.