Κοσμώ το μέτωπο

μου με

ψάρια κι’ ομπρέλλες



βάζω μεσ’ στα

μαλλιά μου

φωνές

φωτιάς



τα χέρια μου

γίνονται

οι σκουριασμένες

άγκυρες των

ναυαγίων



κι’ ενώ απλώνεται

– βαθμηδόν –

στ’ ακρογιάλι

η ερημιά

κι’ η νύχτα

βλέπω να χάνωνται μακριά

– πάνω στη θάλασσα

στα βάθη του ορίζοντα –

τα τελευταία φώτα

τ ο υ

χ α μ ο ύ