Τέτοιες ώρες που περνάω λυπημένες
απ’ την ώρα που γεννήθηκες εσύ,
έχουν κάνει τις χαρές μου μετρημένες
κι ένα δάκρυ την καημένη μου ζωή.

Σαν λουλούδι μ’ έχεις κάνει μαραμένο
δίχως ήλιο και δροσιά ν’ αργοπεθαίνω.

Συλλογιέμαι ποια κατάρα με ζηλεύει
και το γέλιο μου το κάνει στεναγμό.
Δίχως λόγο μέρα νύχτα με παιδεύει
δεν αντέχω το δικό σου χωρισμό.

Σαν λουλούδι μ’ έχεις κάνει μαραμένο
δίχως ήλιο και δροσιά ν’ αργοπεθαίνω.