Δεντράκι μου χωρίς κλαριά
που πας ξεριζωμένο,
αλλού να βρεις παρηγοριά
σε τόπο τώρα ξένο.

Και που θα βρεις ζεστό καιρό
και γη να ξαποστάσεις
και μια γουλιά κρύο νερό
να πιεις να ξεδιψάσεις.

Τις ρίζες σου ρίξε βαθιά
δεντράκι μου μες την καρδιά,
να βγάλεις νέα φύλλα
γλυκά κόκκινα μήλα.

Πουλάκι μου σε άλλη γη
που πας να φτερουγίσεις
και στα φτερά σου την πληγή
με ποιο φιλί να κλείσεις.

Και ποιος σου παίρνει τον καημό
και τα φτερά σου πλένει
κι έχω έναν κόμπο στον λαιμό
σαν την κλωστή στο χτένι.

Μες την καρδούλα μου βαθιά
πουλάκι φτιάξε τη φωλιά
και κλείσε στα φτερά σου
την πιο κρυφή χαρά σου.