Βαγόνι κάνανε τις νύχτες την κουζίνα
και ταξιδεύαμε αντάμα θέση πρώτη,
σε λίγα μέτρα χώραγε όλη η Ευρώπη
αφού ποτέ της δεν μας χώρεσε η Αθήνα.

Με υδρόγειο που τη βάζαμε στην πρίζα
και φόντο ένα ψυγείο λογαριασμούς γεμάτο,
λίγο πριν το βάλει η καρδιά μας κάτω
συντρίμμια κάναμε τα όνειρα τα γκρίζα.

Και κάποιο βράδυ λίγο έξω απ’ τη Βαστίλη
είχαμε πάει με ξεναγό τη φαντασία,
γύρισες κι είπες πως του έρωτα η ουσία
ειν’ πως σε φτάνει όπου η ζωή δεν σ’ έχει στείλει.

Με υδρόγειο που τη βάζαμε στην πρίζα
και φόντο ένα ψυγείο λογαριασμούς γεμάτο,
λίγο πριν το βάλει η καρδιά μας κάτω
συντρίμμια κάναμε τα όνειρα τα γκρίζα.