Έγινε η Αθήνα ξενιτειά
κι ας πετούν τ’ αεροπλάνα,
θολό μυαλό, άδεια καρδιά
κάπου αποτύχαμε Άννα.

Τα όνειρα μας φωτεινά,
τα σχέδια μας δυνατά,
να φταίει η μοίρα, να φταίει η φύρα.
ή να μην ήρθε ακόμα η δική μας η σειρά.

Έγινε η Αθήνα ξενιτειά
κι ας πετούν τ’ αεροπλάνα,
θολό μυαλό, άδεια καρδιά
κάπου αποτύχαμε Άννα.

Έγινε η ελπίδα μια γριά
την πολιορκούν οι λεωφόροι,
δεν είχε η πίστη μας φωτιά
και προπέλα το βαπόρι.

Τα όνειρα μας φωτεινά,
τα σχέδια μας δυνατά,
να φταίει η μοίρα, να φταίει η φύρα.
ή να μην ήρθε ακόμα η δική μας η σειρά.

Έγινε η Αθήνα ξενιτειά
κι ας πετούν τ’ αεροπλάνα,
θολό μυαλό, άδεια καρδιά
κάπου αποτύχαμε Άννα.