Μα ‘σένα η αγάπη σου σκοτώνει και βαρίχνει
κι όποιος την ανακατευτεί ξεμπερδεμώ δεν βρίχνει

Στον ψεύτη κόσμο ώστε να ζω θα σου παραπονούμαι
γιατί ποτέ σου δεν ρωτάς που βρίσκομαι και που ‘μαι

Δεν με λυπάσαι μα θα ‘ρθει καιρός να ‘μαι λυπάσαι
θα κλαις απαρηγόρητα και μένα θα θυμάσαι