Τα πράγματα σου που κρατάς
άστα και γύρνα σπίτι,
γιατί θ’ ακούσει τις φωνές
όλη η Θεσσαλονίκη.

Αν μ’ αφήσεις θα πεθάνω
σ’ αγαπάω τι να κάνω,
αν μ’ αφήσεις δεν θα ζήσω
σαν κερί έτσι θα σβήσω.

Με κατέστρεψες και φεύγεις
σ’ αγαπώ δεν με πιστεύεις,
σ’ αγαπώ και δεν με νοιάζει
που με τρώει το μαράζι.

Θα ‘ναι η ζωή σου όπου κι αν πας
μια σκέτη καταδίκη,
θα με θυμάσαι και θα λες
που 'σαι Θεσσαλονίκη.

Αν μ’ αφήσεις θα πεθάνω
σ’ αγαπάω τι να κάνω,
αν μ’ αφήσεις δεν θα ζήσω
σαν κερί έτσι θα σβήσω.

Με κατέστρεψες και φεύγεις
σ’ αγαπώ δεν με πιστεύεις,
σ’ αγαπώ και δεν με νοιάζει
που με τρώει το μαράζι.