Άναψα τσιγάρο, έσβησα το φως,
έμεινα μονάχος μου να ψάχνω ένα λόγο.
Πάλι το σκοτάδι έχει γίνει φίλος μου καλός
μα πως να κρύψει τα σημάδια απ' τον χρόνο.

Και πάλι μόνος, και πάλι μόνος,
πάλι μαλώνει η μοναξιά, εγώ κι ο πόνος.

Και ξαφνικά ακούω χτύπημα στη πόρτα
στη μοναξιά μου κάποιος άναψε τα φώτα.
Ανοίγω πόρτες, λέω ήρθε και τρελαίνομαι
μα πάλι έχω παραισθήσεις και ονειρεύομαι.

Και πάλι μόνος, και πάλι μόνος,
πάλι μαλώνει η μοναξιά, εγώ κι ο πόνος.

Σβήνω το τσιγάρο, άναψα το φως
βάζω δυο ποτήρια και τα πίνω στην υγειά σου.
Φταίει η παραζάλη, το μυαλό μου,
φταίει κι ο καπνός για λίγο νόμιζα πως ήμουνα κοντά σου.

Και πάλι μόνος, και πάλι μόνος,
πάλι μαλώνει η μοναξιά, εγώ κι ο πόνος.

Και ξαφνικά ακούω χτύπημα στη πόρτα
στη μοναξιά μου κάποιος άναψε τα φώτα.
Ανοίγω πόρτες, λέω ήρθε και τρελαίνομαι
μα πάλι έχω παραισθήσεις και ονειρεύομαι.

Και πάλι μόνος, και πάλι μόνος,
πάλι μαλώνει η μοναξιά, εγώ κι ο πόνος.