Περπάτησε στην άκρη του γιαλού
κι έγινε θραύσμα του χρόνου,
κωπηλατώντας σε ήχους
από λουλούδια που τινάζονταν
μέσα σε χρώματα,
μέσα σε θαύματα.

Ανύψωσε με φωταψίες
της θλίψης σαν γιορτή
ως ράγισμα του ονείρου.

Τόσο μόνη σε θαλασσών
δρόμους και άνεμους
κύμα η ίδια
χαμός που σκόρπισε κι άλλο βήμα.
Κύμα η ίδια
χαμός που σκόρπισε κι άλλο βήμα.