Δε γυρεύω ξένο, δε ρωτάω κρυφό,
δε γυρεύω χάρη,
κάτι μου έχουν πάρει, μες απ' την ψυχή,
κάτι μου έχουν πάρει.

Και δεν ήταν ούτε ξωτικά,
και δεν ήταν χέρια
και ήταν ένα βράδυ που έπαιζαν θολά
στο γιαλό τ' αστέρια.

Κι ήρθε ένας αγέρας κι ήρθε ένας βοριάς
κι ήρθε ένα σκοτάδι,
ω αδερφή, χαμένο κάποιο θησαυρό,
που θρηνούμε ομάδι.

Μες στο κύμα ανοίγει δρόμο,
δείχνει το φεγγάρι,
κάτι μου έχουν πάρει μες απ' την ψυχή
κάτι μου έχουν πάρει.