Αλλάζει η αγάπη σου γλυκά στα μάτια μου το χρώμα,
όσοι αγαπήσαν με καρδιά το ‘χουν και κείνοι δει,
φοβάμαι μήπως όλ΄ αυτά σκόνη γίνουν στο χώμα,
ζητά ο χρόνος να σπάσει της αγάπης την κλωστή.

Τα χρόνια που μας δέσανε μπορεί να γίνουνε και βράχια,
πάνω τους ότι ζήσαμε να σπάσει να χαθεί,
κόβει ο χρόνος που περνά αγάπες σαν τα στάχυα,
σαν κύματα που σβήσανε επάνω στην άμμο τη ξανθή.

Για μένα η αγάπη σου του κόσμου το βασίλειο,
κάνει τον ήλιο πιο ζεστό, φωτίζει πιο πολύ,
τρέμω τις νύχτες τα κορμιά μην πέσουν σε εμφύλιο,
ζητά ο χρόνος να αλλάξει τη γεύση απ’ το φιλί.