Στη βρεγμένη την άσφαλτο
μες στη νύχτα γυρνάω,
με το βλέμμα ανάστατο
τους διαβάτες ρωτάω.

Μ’ ένα πάθος αβάσταχτο
τη μορφή σου ζητάω,
στη βρεγμένη την άσφαλτο
όποιον βλέπω ρωτάω.

Μήπως σε έχουνε δει μες στο φως στη βροχή,
η δική σου η φυγή μ’ έχει κάνει κομμάτια.
Μήπως σε έχουνε δει στης νυχτιάς τη βροχή,
η γλυκιά σου η μορφή μου θολώνει τα μάτια.

Στη βρεγμένη την άσφαλτο
σαν χαμένος γυρίζω,
κι άλλο ένα αυτοκίνητο
σταματώ να ρωτήσω.

Μ’ ένα πάθος αβάσταχτο
τη μορφή σου ζητάω,
στη βρεγμένη την άσφαλτο
όποιον βλέπω ρωτάω.

Μήπως σε έχουνε δει μες στο φως στη βροχή,
η δική σου η φυγή μ’ έχει κάνει κομμάτια.
Μήπως σε έχουνε δει στης νυχτιάς τη βροχή,
η γλυκιά σου η μορφή μου θολώνει τα μάτια.