Αυτή είναι η τιμωρία της ζωής μου
να μου επιστρέφουν τον ήχο της φωνής μου
τα άδεια δωμάτια.
Η κάθε μου προσπάθεια να γυρίσεις
ντυμένη από χίλιες ψευδαισθήσεις
φαίνεται μάταια.

Και σου φωνάζω είμαι μόνος
κλειστός μπροστά μου κάθε δρόμος
Και σου φωνάζω είμαι μόνος
μα ότι κι αν πω δεν θα μ’ ακούσεις όμως.

Το σπίτι που κι οι δυο είχαμε ζήσει
μοιάζει να μ’ έχει με τα πράγματα μισήσει
λες κι εγώ έφταιξα.
Αφού εσύ κομμάτια έχεις κάνει
και άπονα τα έχεις πια πεθάνει
όσα σου έταξα.

Και σου φωνάζω είμαι μόνος
κλειστός μπροστά μου κάθε δρόμος
Και σου φωνάζω είμαι μόνος
μα ότι κι αν πω δεν θα μ’ ακούσεις όμως.