Της ζωής μια μπόρα
η κακιά η ώρα κι ο εγωισμός,
δυο ψυχές ρημάξαν
όλα γύρω αλλάξαν κι ήρθε ο χωρισμός.

Χωριστά τραπέζια,
χωριστά κρεβάτια, χωριστές καρδιές.
Συννεφιές στα μάτια,
όνειρα κομμάτια, άδειες οι βραδιές.

Πέσανε τα χιόνια
δεν λαλούν τ’ αηδόνια κάθε δειλινό.
Πάγωσαν τα χέρια
σβήσανε τ’ αστέρια απ’ τον ουρανό.

Χωριστά τραπέζια,
χωριστά κρεβάτια, χωριστές καρδιές.
Συννεφιές στα μάτια,
όνειρα κομμάτια, άδειες οι βραδιές.