Πέφτουν οι μάσκες κι οι προσβολές
είναι σκληρές αυτές οι εποχές
μέρες πικρές και άδειες
δεν αγαπάνε τους ποιητές.

Έξω στο δρόμο βρέχει πολύ
τρόμο, λαγνεία και απειλή
που'ναι όλη η χαρά μας
η ξεγνοιασιά μας η παιδική;

Για πες μου κάτι απ' αυτά τα ωραία που ξέρεις να λες
ένα τραγούδι, ένα ποίημα, πες ό,τι θες.
Για πες κάτι, να σε καμαρώνω κι εσύ να μιλάς
έχω ανάγκη ν'ακούσω πως μ'αγαπάς.

Μια νοσταλγία με τυραννά
κάτι ωραίο που δεν γυρνά
και απ'την άλλη η ελπίδα
σαν τη λεπίδα κόβει βαθιά.

Έπαψα πια να φοβάμαι πολύ
έτσι με έχεις μάθει εσύ
νιώθω ελευθερία
σε μια πορεία μοναχική.

Για πες μου κάτι απ' αυτά τα ωραία που ξέρεις να λες
ένα τραγούδι, ένα ποίημα, πες ό,τι θες.
Για πες κάτι, να σε καμαρώνω κι εσύ να μιλάς
έχω ανάγκη ν'ακούσω πως μ'αγαπάς.