Βγαίνω στης νύχτας τα στενά να σιγοπερπατήσω
ένα τραγούδι απ' τα παλιά ξανά να τραγουδήσω,
με το σακάκι μου ριχτό και ένα κομπολόι
μ' ένα τσιγάρο μου στριφτό και σπάω το ρολόι.

Και δίνω ραντεβού με τα νυχτέρια μου
στήνω στα σκοτάδια τα καρτέρια μου,
να βρω που αλητεύουν τα αστέρια μου
και δίνω ραντεβού με τα νυχτέρια μου.

Βγαίνω στης νύχτας τα στενά που δεν υπάρχει νόμος
ποιός είμαι, γιατί τραγουδώ, γιατί καπνίζω μόνος,
άλλη ζωή, άλλος Θεός, ελεύθερος ο δρόμος
κανείς κανέναν δεν ρωτά, αλλιώς μετράει ο χρόνος.

Και δίνω ραντεβού με τα νυχτέρια μου
στήνω στα σκοτάδια τα καρτέρια μου,
να βρω που αλητεύουν τα αστέρια μου
και δίνω ραντεβού με τα νυχτέρια μου.