Από μικρός το έδειχνα με τα καμώματά μου
πως πόρτα δεν θα βρίσκονταν για μένα μην ανοίξει,
μια μέρα σαν μεγάλωνα κι απ' έξω να μ' αφήσει
καθώς κατά τον άνεμο ήταν τα βήματά μου,
καθώς κατά τον άνεμο ήταν τα βήματά μου.

Με νόημα σ' όλους κλείνω το μάτι
κι αβέρτα χαμόγελα γύρω σκορπάω.
Με γλύκα τον κάθε αφέντη κοιτάω
κι ας λένε για μένα φθηνέ Χατζηαβάτη.

Ποτέ καιρός δεν μου 'τυχε κόντρα που να μου πάει
αφού καλά τη μέση μου ξέρω να την διπλώνω
ειλικρινά ημέτερος σε όλους να δηλώνω
αρκεί να ζήσω τη ζωή που γρήγορα περνάει,
αρκεί να ζήσω τη ζωή που γρήγορα περνάει.

Με νόημα σ' όλους κλείνω το μάτι
κι αβέρτα χαμόγελα γύρω σκορπάω.
Με γλύκα τον κάθε αφέντη κοιτάω
κι ας λένε για μένα φθηνέ Χατζηαβάτη.