Χωριατοπούλα μου γλυκιά,
όλο ομορφιά και χάρη,
χαρά σε κείνονε το νιο,
εσένα που θα πάρει.

Τις χάρες πο' 'χεις,
μάτια μου, καμιά δεν έχει άλλη,
είν' η ψυχή σου μάλαμα
κι έχεις καρδιά μεγάλη.

Είσαι αγνή και άδολη,
γεμάτη καλοσύνη,
και δε σου βγαίνει
άλλη καμιά στην νοικοκυροσύνη.

Με τη χρυσή σου την καρδιά
τον κόσμο τον σκλαβώνεις
και μ' ένα σου χαμόγελο
χίλιες ελπίδες δώνεις.