Τα χρόνια μου που φύγανε, κοσμήματα παλιά
τα φόρεσαν, τα χόρεψαν του ανέμου τα πουλιά,
τα σκόρπισαν, τα μοίρασαν στο γέλιο και στο δάκρυ
στης ευτυχίας την αρχή και στου λυγμού την άκρη.

Σύρτε αμανέ μες τον καφενέ,
τα χρόνια μου κεράστε τα στ' αστέρια μα το ναι.
Ακούστε αμανέ ξόφλησες καημέ
σου γύρισα ότι μου 'δωσες, πατσίσαμε ουρανέ.

Τα χρόνια μου ξεχύθηκαν ποτάμια ορμητικά
κυλίστηκαν, χαρίστηκαν, σε χιόνι και φωτιά,
τα δώρα τους επτά ψυχές από νερό και χώμα
από της γέννας την κραυγή ως του έρωτα το στρώμα.

Σύρτε αμανέ μες τον καφενέ,
τα χρόνια μου τα μοίρασα στη γύρα ρεφενέ.
Ακούστε αμανέ, κοίτα με Θεέ
τα δανεικά σου γύρισα στην άκρη στεναγμέ.