Ποιός δεν το ξέρει
Σ’αυτόν τον δύσμοιρο αιώνα που μας έλαχε να ζούμε
Πριν κλείσει καν την δεύτερή του δεκαετία
Ξέσπασε ο πόλεμος ο πιο φριχτός ο τρομερότερος σ΄’ όλη την ιστορία
Κι ορμήσαν όλοι οι λαοί κι αλληλοξεσχιζόταν
Και τα καράβια τους τ’ αβύθιστα από την μια στην άλλη θάλασσα
Σαν παλιοσίδερα λιωμένα βυθιζόταν
Ανοίξαν τρύπες τσιμεντένιες στα λιβάδια τους κι’ οχυρωμένοι μέσα εκεί πυροβολούσαν
Όλοι εναντίον όλων
Μολύβι αμέτρητα καντάρια σπαταλούσανε κι αλληλοσκοτωνόταν
Χορτάρι τρώγωντας μονάχα και των νεκρών αλόγων τους το κρέας
Με μολυβένιες μηχανές καινούργιου τύπου πάνω απ’ τα σύννεφα πετούσαν
Όλοι εναντίων όλων
Και σιδερένια άρματα πάνω από σάρκες και κραυγές κυλούσαν
Τέσσερα χρόνια κράτησε η σφαγή
Κι όσοι κατάφεραν μέσα απ΄αυτή τη τρέλα
Μέσα απ’ αυτόν τον πόλεμο σώοι και λογικοί να βγούνε
‘Εγκλημα πια τον θεωρούν που όλους μας σφράγισε
Και έφτυσε ένα γένος όλο λέπρα
Με σύντομη διάρκεια
Που όπως έπεφτε
Τον γερασμένο κόσμο κατεδάφισε