Κλάψτε για έναν άνθρωπο και βγάλτε μια κραυγή
Να πεθάνει πρέπει αυτός;
Εχει κακώς!
Ο,τι συμβαίνει δεν είν’ανάγκη να συμβεί
Κάντε την αλλαγή
Μη δίνετε το πιάτο σας
Ποιός λόγος να υπάρχει!
Εχει κακώς!
Καλό δεν είναι τίποτε, που ο άνθρωπος
Καλά δεν κάνει!

Η δυστυχία δεν μας ξεχνά
Κάθε πρωί όπως σηκώνεται ο ήλιος
Με τα σκοτάδια της κι αυτή χαράζει
Κι ο άνθρωπος τον άνθρωπο κατασπαράζει
Σαν το μεγάλο ψάρι που τρώει το μικρό
Ετσι είναι κι άρα έτσι
Ειναι καλό

Κι όσοι πεθαίνουν χάνονται
Και πίσω δεν ξανάρχονται
η λύπη μας πια δεν τους νοιάζει
Κι η γης που έγινε τάφος τους
χαμογελά και χορταριάζει
Εχει καλώς

Όλοι την συνηθίσαμε την αδικία εδώ
Σαν νάτανε νερό σα νάτανε αέρας
Εχει κακώς

Και για τη αδικία μας έχουμε τόση σιγουριά
Όση δεν έχουμε ούτε και για το φως της μέρας
Εχει κακώς
Ο άνθρωπος τον άνθρωπο κατασπαράζει
Κακώς, κακώς, κακώς, έχει κακώς!