Με ποιο τρόπο θα δραπετεύσω απ’ την σιωπή
σαν ακροβάτης να κρατιέμαι στο δικό σου το σκοινί.
Σε ποιον τόπο να σε γυρέψω την αυγή
που σαν δραπέτης να πλανιέμαι στο δικό σου το φιλί.

Κρυφό καρτέρι
να στήσω στην καρδιά σου,
στην φλόγα της ματιάς σου.

Μικρό αστέρι
που κρύβεις το όνειρό μου στο δράμα το δικό μου,
χίλια πουλιά σε είδανε
στα σύννεφα της δίψας, που σκάλιζες κάποιες χαρές
και μέθυσα στην πίκρα πως μ' έντυσε η νύχτα.

Σε ποια νύχτα θα σου πλανέψω το φιλί
και από επαίτης θα αφεντεύω το δικό σου το κορμί.
Σε ποιόν τόπο θα σε γυρέψω την αυγή
που σαν δραπέτης να πλανιέμαι στο δικό σου το φιλί

Κρυφό καρτέρι
ν’ ανάψω τη φωτιά σου
να τρέχω στην τροχιά σου.

Μικρό αστέρι
που κρύβεις το όνειρό μου στο δράμα το δικό μου,
χίλια πουλιά σε είδανε
στα σύννεφα της δίψας, που σκάλιζες κάποιες χαρές
και μέθυσα στην πίκρα πως μ' έντυσε η νύχτα.