Πάνω μου περνάνε χρόνια, χρόνια κι εποχές
γκρίζες αναμνήσεις το αύριο στο χθες,
μέσα μου πονάω πέφτω στο κενό
που να ακουμπήσω κάπου να πιαστώ.

Είναι η αγάπη κρύα φυλακή
μ’ ένα βήμα φτάνω, φτάνω στη ψυχή.
Ένα δάκρυ χύνεις, φεύγεις μακριά
μοιάζει να 'σαι ψέμα άλλη μια φορά.

Μες στους δρόμους τρέχω,
τρέχω χίλιες αντοχές
λάθη μου μεγάλα τόσες, τόσες ενοχές.
Μ' ένα σου αντίο χάνομαι, δε ζω
πες τι να ξεχάσω, τι να θυμηθώ.

Είναι το σκοτάδι δίκοπο σπαθί
και η μοναξιά μου φλέβα ανοιχτή,
ένα χάδι δίνεις είσαι η φωτιά
θάνατος δικός μου που ζητώ ξανά.

Μοιάζει η αγάπη τέλος και αρχή
ήλιος και σκοτάδι μέσα στη ψυχή,
μοιάζει η αγάπη πόρτα ανοιχτή
και στα χέρια πάντα έχεις το κλειδί

Μες στους δρόμους τρέχω,
τρέχω χίλιες αντοχές
λάθη μου μεγάλα τόσες, τόσες ενοχές.
Μ' ένα σου αντίο χάνομαι, δε ζω
πες τι να ξεχάσω, τι να θυμηθώ.