Μου φωνάζουν οι πληγές για λυτρωμό
τόσες σφαίρες στην καρδιά μου καρφωμένες,
κάποιες μοιάζουνε για μένα να ‘ναι ξένες
κι άλλες μοιάζουνε για μένα στεναγμός.

Πάλι στέκομαι και πάλι στον καημό
μα οι φόβοι τις ανάσες μου στοιχειώνουν
κι αν αγάπες κάθε μέρα ξημερώνουν
εγώ μάτια μου για σένα τους μιλώ.

Βάστα καρδιά μου, βάστα κι όπου βγει,
βάστα γερά να το πιάσουμε απ’ την αρχή.
Βάστα καρδιά θέλει τραύμα το φως για να μπει
μες στη ψυχή θέλει τραύμα το φως για να μπει.

Κι όλο γράφω μα δε διάβασε κανείς
ένα γράμμα που μια καίει, μια λυτρώνει
κι αν η ελπίδα ταξιδεύει πάντα μόνη
απ’ τα όνειρα δεν γλύτωσε κανείς.

Ψιθυρίζω στο φεγγάρι στα κλεφτά
συντροφιά του να με πάρει εκεί πάνω,
μα σε βλέπω να γελάς και ας πεθάνω
να γελάς, να με πονάς, να μ’ αγαπάς.

Βάστα καρδιά μου, βάστα κι όπου βγει,
βάστα γερά να το πιάσουμε απ’ την αρχή.
Βάστα καρδιά θέλει τραύμα το φως για να μπει
μες στη ψυχή θέλει τραύμα το φως για να μπει.