Τον άνθρωπο μου τον άπονο
σαν τραγουδώ με παίρνει το παράπονο,
είναι η στιγμή που η καρδιά μου ξεχειλίζει
και μια ζωή γεμάτη πόνο κι αγάπη μου θυμίζει.

Και τραγουδώ με πιο πικρό παράπονο
τον άνθρωπο μου, τον άπονο.

Τον άνθρωπο μου που λάτρεψα
σαν τραγουδώ θαρρώ πως τον αντάμωσα.
και του μιλώ και μου μιλάει για την αγάπη
και κλαίω εγώ κι εκείνος πίνει μου το δάκρυ.

Και τραγουδώ με πιο πικρό παράπονο
τον άνθρωπο μου, τον άπονο.