Δε γνώρισα μανούλα μου
του πόνου το κρεβάτι,
ώρες πολλές περάσανε
χωρίς να κλείσω μάτι.

Πάντα καθόμουν σκεπτικός
κι όλο συλλογισμένος,
πως το ‘παθα και βρέθηκα
στο αίμα βουτηγμένος.

Μάνα γλυκιά υπόφερες
και πόνεσε η ψυχή σου
συγνώμη τώρα σου ζητά
μανούλα το παιδί σου.