Πως δε σ’ αγάπησα
στους άλλους έτσι λέω,
μα σαν γυρνώ στο άδειο σπίτι
πάντα κλαίω.

Γιατί εσύ ήσουν για μένα κάθε τι
ήσουν το είναι μου, η ίδια μου η ζωή.

Προσποιούμαι στους άλλους
δεν σ’ αγάπησα λέω,
μα όταν βρίσκομαι μόνη
ξαφνικά καταρρέω.

Πως δε σ’ αγάπησα
στους άλλους έτσι λέω,
μα το τι νιώθω
εγώ ξέρω πόσο φταίω.

Σε βγάζω φταίχτη για αυτόν το χωρισμό
και με τον άρρωστο μου ζω εγωισμό.

Προσποιούμαι στους άλλους
δεν σ’ αγάπησα λέω,
μα όταν βρίσκομαι μόνη
ξαφνικά καταρρέω.