Ένας εσύ, μία εγώ
μα εσύ μοιράζεσαι στα δυο,
να συναντιόμαστε κρυφά
και ν’ αψηφούμε ποσοστά.

Όλα, μου λες, μονά-ζυγά
και το μηδέν στο πουθενά,
μια πιθανότητα ζητώ
σε αριθμούς να κρατηθώ.

Όσα μου δίνεις κι όσα μου προσθέτεις
πίσω τα παίρνεις, τα αφαιρείς
κάθε στιγμή μας στην εξίσωσή μας,
μηδενικός αριθμητής.

Κι όσο, πλησιάζω, πολλαπλασιάζω
αυτά που εσύ τα διαιρείς,
πως είναι αδύνατον θα πεις,
εις άτοπον απαγωγή
του έρωτα οι λογαριασμοί.

Είμαι ακέραιη εδώ
και από σένα αυτό ζητώ,
θέλει ο έρωτας βουτιά,
πεθαίνει στα δεκαδικά.

Όσα μου δίνεις κι όσα μου προσθέτεις
πίσω τα παίρνεις, τα αφαιρείς
κάθε στιγμή μας στην εξίσωσή μας,
μηδενικός αριθμητής.

Κι όσο, πλησιάζω, πολλαπλασιάζω
αυτά που εσύ τα διαιρείς,
πως είναι αδύνατον θα πεις,
εις άτοπον απαγωγή
του έρωτα οι λογαριασμοί.