Περπάτησα δίπλα σου όταν ο δρόμος σου
δε είχε ούτε ένα φως, να με θυμάσαι.
Κρατούσα το χέρι σου όταν σαν ορφανό πουλί
τρεμούλιαζε, να με θυμάσαι.

Τώρα ο δρόμος σου έχει ένα φως
και η καρδιά σου ένα τραγούδι.
Δεν με χρειάζεσαι, όμως σ’ αγάπησα πολύ
να με θυμάσαι, να με θυμάσαι.

Ήπια το δάκρυ σου
όταν είχε γίνει αγιάτρευτα πικρό, να με θυμάσαι.
Ένιωσα την καρδιά σου
όταν για πάντα είχε χαθεί, να με θυμάσαι.

Τώρα ο δρόμος σου έχει ένα φως
και η καρδιά σου ένα τραγούδι.
Δεν με χρειάζεσαι, όμως σ’ αγάπησα πολύ
να με θυμάσαι, να με θυμάσαι.